De bloem der eerlijkheid

In het Oude China stond een prins op het punt om tot keizer gekroond te worden. De wet van die tijd schreef voor dat een aanstaande keizer een vrouw moest kiezen en moest trouwen vóór de kroning.

De prins was van mening dat de keizerin die aan zijn zijde zou regeren een vrouw moest zijn op wie hij blindelings kon vertrouwen. Hij vroeg een oude wijze wat hij moest doen om de juiste vrouw te vinden. De wijze stelde voor om alle jonge meisjes uit de streek op het paleis uit te nodigen voor een audiëntie.

De dochter van een van de bedienden van het paleis was al jaren heimelijk verliefd op de prins. Toen ze hoorde van de audiëntie, besloot ze ernaartoe te gaan, tegen het advies van haar moeder in, die haar waarschuwde voor de pijn en het verdriet die het haar zou doen. Alleen de mooiste en rijkste meisjes zouden er zijn, en zij zou geen schijn van kans maken.

Het meisje hield voet bij stuk. Ze wist dat hij haar niet zou kiezen, maar dit was een gelegenheid om even dicht bij hem te zijn. Dat zou haar gelukkig maken en dat was voldoende.

Toen ze op het paleis arriveerde, merkte ze dat inderdaad alleen de mooiste en rijkste meisjes aanwezig waren, allemaal gehuld in de prachtigste kleden en getooid met de meest schitterende juwelen.

De prins kondigde aan dat zijn keuze zou bepaald worden door een wedstrijd. Elk meisje zou een zaadje meekrijgen. Dat moesten ze thuis planten, en wie zes maanden later de mooiste bloem meebracht naar het paleis, zou zijn vrouw en keizerin van China worden.

Het meisje nam het zaadje mee naar huis, plantte het in een pot, verzorgde het met liefde en aandacht, gaf het water en zonlicht en wachtte geduldig op het resultaat. De maanden gingen voorbij, maar er verscheen geen plantje. Ze probeerde alles, maar er gebeurde niets, haar pot bleef leeg.

Ze begreep dat ze nooit de vrouw van de prins zou worden, maar haar liefde werd er niet minder om. Ze aanvaarde haar lot en ging op het afgesproken tijdstip naar het paleis met haar lege pot.

Alle andere meisjes hadden de prachtigste bloemen bij zich, de ene nog mooier dan de anderen. De prins bekeek ze een voor een. Vervolgens stapte hij op de dochter van de bediende toe en wees haar aan als zijn toekomstige bruid.

Er volgde luid protest van alle andere meisjes, want de vrouw die hij koos had niet eens een bloem in haar pot. De prins glimlachte en zei: “Dit meisje heeft als enige de bloem geteeld die haar tot een waardige keizerin maakt: de Bloem der Eerlijkheid. De zaadjes die jullie kregen waren onvruchtbaar, er konden geen bloemen uit groeien.”