Wat is volgens jou de mooiste leeftijd?

Elke leeftijd heeft zijn charme. Als je jong bent besef je niet dat wanneer je naar school gaat en nog thuis woont, dat de meest onbezorgde tijd van je leven is en kijk je ernaar uit om 18, 20 of 25 te worden. Soms zijn er mensen die problemen hebben met 30 of 40 worden, met ‘het ouder worden’ - het jonge leven gaat voorbij. Dan zijn er ook de zorgen van werk en je eigen huis. Eens je 50 bent besef je dat het wel heel vlug gaat (vraag je jezelf af waar de jaren naartoe zijn) maar aan de andere kant realiseer je je wel dat je veel rustiger bent geworden, dat je alles veel beter kan relativeren, heb je een nuchtere kijk op de dingen en weet je dat het allemaal niet zo erg is en dat er voor alles een oplossing is. Leeftijd is niet belangrijk zolang je maar beseft dat je zelf je leven moet maken en van elke leeftijd moet genieten, van je partner, kinderen, kleinkinderen, je familie en vrienden. Ik weet dat het ouder worden een zegen is en geniet er alle dagen nog meer en meer van. (Magda R.)

De mooiste leeftijd is NU. Of het een zegen of een vloek is, ouder worden, dat bepaal je zelf. Als je in het NU leeft neem je iedere dag, ieder moment zoals het zich aandient en probeer je te zien wat er zich op dat ogenblik afspeelt. Zegen of vloek? Kies zelf. (Jan K.)

De gelukkigste periode was mijn studietijd, van mijn 18de tot mijn 23ste. De laatste jaren ervan waren het allerleukst. Op een goede tweede plaats staat 33-35 jaar: ik werkte een aantal jaren en had al wat ‘gezag’ in mijn organisatie. Ik kreeg veel voor elkaar en toen ik ging solliciteren kon ik kiezen uit vier banen! Financieel onafhankelijk, leuk netwerk, nog steeds leren, heel tevreden. Voor je denkt ‘die heeft dan vast geen kinderen’: jawel hoor, tussen mijn 36ste en mijn 42ste heb ik nog vier kinderen gekregen. (Marijke VN)

Ik was of ben het gelukkigste geworden vanaf mijn 40ste jaar. Waarom? Beter in mijn vel, bewuster, meer eigenwaarde en minder belangrijk wat anderen ervan vinden. (VM)

Rond mijn veertigste kreeg ik het moeilijk omdat mijn jeugdige jaren voorgoed voorbij waren. Ik kwam in een zogenaamde midlifecrisis en was er oprecht van overtuigd dat ik het beste van mijn leven gehad had. Nu, op mijn zesenzestigste, moet ik daar hard om lachen. Het leven wordt steeds mooier. Je wordt wijzer en sterker, je kan meer relativeren, je neemt jezelf minder serieus, je relaties worden intenser, je geniet meer van de kleine dingen. Het is jammer dat ik dat op mijn veertigste niet wist; ik zou veel minder tijd verloren hebben met het najagen van mijn jeugd. (Francis DB)

Gelukkigst op 28. Ouderdom is een zegen. Leeftijd niet belangrijk. (Anja)

Geluk heeft niets te maken met leeftijd, maar met hoe je in het leven staat. Ik ben op mijn vijftigste veel gelukkiger dan op mijn achttiende. Ik vervloek soms wel de tekenen van veroudering als ik in de spiegel kijk, maar ik zou voor geen geld terug jong willen zijn. Ik ben niet jaloers op jonge mensen, ik heb eerlijk gezegd vaak medelijden met ze. Leeftijd maakt zeker een verschil. Tot nog toe is het voor mij: hoe ouder, hoe beter… (Linda H.)

De tijd dat ik het meest geniet van mijn leven is de tijd dat ik het meest in contact ben met mezelf en alles om me heen, en dat is na mijn 60ste. Ik ben nu 70. Het mijzelf en het leven kunnen 'bemannen' gaat onverminderd door. Wat er nu wel gebeurt, dit jaar voor het eerst, is dat ik merk dat niet alles meer vanzelf weer in orde komt, qua stijve spieren of niet zo snel meer zijn enz., en dat valt me toch wel tegen! Maar hoe dan ook, ik ben happy en blij met mezelf, en vroeger niet, toen zat ik zwaar onder de druk van alles wat er allemaal moést. Dat gaat over als je ouder wordt (en daar naartoe werkt). De tijd na mijn 60ste is voor mij dus de beste leeftijd. Maar de mooiste? De meeste glans, dat zit voor mij in de tijd tussen 20 en 40. (Fenneke J.)

Op mijn achtste was ik het meest zoals ik kon zijn en mocht zijn, dacht nergens aan, geen problemen en kon spelen zoals ik het bedacht. Daarvoor en daarna was het op één of andere manier minder ongecompliceerd. Leeftijd is heel belangrijk, het noemen van je leeftijd kan het kijken, het luisteren en het oordelen van de ander veranderen. Ouder worden vond ik verschrikkelijk tussen mijn 40ste en mijn 50ste, daarna is het veranderd, het lijkt alsof ik anders in de wereld sta, inderdaad een overgang naar een wijzer iemand, met andere eisen en verwachtingen, hoewel ik minder verwachtingen heb en wel negatiever voel. (Annica K.)

Ik was blij om 30 te worden en elke verjaardag sindsdien voelt goed aan! Daarnaast geef ik even mee dat ik dikwijls mijn exacte leeftijd vergeet. Even rekenen … ik word dit jaar 32, hopelijk kan ik dit gevoel nog lang meedragen. (Nele H.)

Volgens mij is de mooiste leeftijd die tijd, dat ik gezond, tevreden en in harmonie ben met mijzelf, mijn naasten en mijn omgeving en met uitdagingen om van de veranderingen in het leven te kunnen genieten. Voor mij was de gelukkigste leeftijd tot mijn vierde, omdat ik onbewust en in overeenstemming met mijn gezinsleden tevreden was met wat er was. Daarna was ik voor enkele uren, soms dagen (huwelijksdag, geboortedagen van de kinderen, vakanties) gelukkig. Sinds vijf jaar ben ik nu opnieuw steeds gelukkiger, leef bewuster, vanuit gevoel en intuïtie, veel positiever en rustiger, zelfbewuster en sterker. Bewust de eigen identiteit, vrijheid, liefde en kracht leven met een positieve instelling en vertrouwen in mezelf, de mensheid en de toekomst maakt voor mij het ouder worden heel prettig. Is leeftijd belangrijk? Nee, ik denk dat leeftijd vroeger levende wijsheid was. Ik ken wijze 30-jarigen en er zijn 90-jarigen die nog steeds vanuit hun ego leven. (Maria G.)

Mijn mooiste leeftijd is nu, 44. Ik ben nu het gelukkigste, want ik ben stabiel, sterk en liefdevol. Ik heb veel geleerd. Het is een zegen omdat ik zoveel heb kunnen leren. Het is een vloek omdat ik houd van iemand die 20 jaar jonger is en waar ik me dan oud door voel, te meer omdat hij problemen heeft met het leeftijdsverschil. Maakt leeftijd uit? Nee, in het verbinden met en houden van iemand niet; misschien praktisch wel door de verschillende levensfasen en door de acceptatie in de buitenwereld. (Anoniem)

Ouder worden is volgens mij eerder een zegen; je hebt veel levenservaring en je kunt deze inpassen in je leven en ook anderen erdoor beter helpen. Ik denk dat het eerder een vloek is voor mensen die enkel naar het lichamelijke kijken, er overdreven mee bezig zijn en zich zo de tijd ontnemen om wijsheid op te doen. Is leeftijd belangrijk? Ja en nee. Ik ken jonge mensen die voor hun leeftijd zeer wijs zijn en zeer correcte uitspraken doen. Doch, levenservaring kan zeer veel bijdragen aan de levenskwaliteit. Dit is wat ik nu ervaar en waardoor ik nu meer ten volle leef dan vroeger. Misschien had ik enkele andere beslissingen genomen als ik toen geweten had wat ik nu weet, maar dat is meestal zo. Voor mij is het leven genieten, van elk moment, van elke dag, van alles wat je beleeft en proberen er het beste van te maken. (Françoise)

Op welke leeftijd was je het gelukkigste? Nu, maar toen ik deze vraag tien jaar geleden stelde was het antwoord hetzelfde. Ouder worden is een feit, het is nutteloos om er tegen in te gaan. Bij elke leeftijd zijn er charmes en voordelen. Ouder worden is een zegen omdat je weer een dag leeft; het is een vloek omdat je weer een dag minder leeft, hoewel het ook mooi (een zegen) is dat je een dag dichter bij de volgende fase (de ‘dood’) komt. Is leeftijd belangrijk? Als je bedoelt: de tijd om te leven, dan is het antwoord ja; als je bedoelt of je tien of zestig jaar bent, ook ja, omdat het relatief is, gebonden aan je leeftijd. Ik ben nu 55, ik zou nu geen 40 willen zijn, maar ook geen 60. Toen ik 40 was, was dat belangrijk, als ik de 60 haal, is dat op dat moment belangrijk. (Jeroen H.)