Het pad naar je eigen bestemming

Een wielrenner was aan het trainen en zag een heel eind voor zich een andere fietser rijden. Hij zag dat de persoon voor hem een beetje trager reed dan hij en hij besloot hem in te halen. Hij moest nog ongeveer een kilometer rijden voor hij moest afslaan op zijn route, dus dat zou wel lukken.

Hij begon sneller te rijden, maar hij won maar een heel klein beetje op de fietser voor hem. Dus trapte hij nog wat harder. Toen hij nog ongeveer honderd meter achter zijn voorligger was, spande hij zich in tot het uiterste en fietste alsof zijn leven ervan afhing.

Eindelijk stak hij de andere fietser voorbij. Hij voelde zich zo fantastisch, hij was de winnaar, hij had de ander verslagen, hoewel die ander zich er niet eens van bewust was dat het een wedstrijd was.

Terwijl hij nog nagenoot van zijn triomf, merkte hij plots dat hij te ver gereden was. Hij had zijn afslag gemist en was er al een heel stuk voorbij. Hij moest heel de weg terugrijden…

Wanneer we ons focussen op het wedijveren met anderen, om te bewijzen dat we beter zijn, meer succesvol, belangrijker, slimmer, sneller, … dan gebruiken we al onze tijd en energie om hen in te halen of voor te blijven en verliezen we onze eigen route uit het oog, het pad naar onze eigen bestemming.

Wanneer we ons focussen op het wedijveren met anderen,
gebruiken we al onze tijd en energie
om hen in te halen of voor te blijven
en verliezen we onze eigen route uit het oog,
het pad naar onze eigen bestemming.