Word een meer

Een oude meester was het beu dat zijn leerling altijd maar klaagde. Op een dag stuurde hij de leerling weg om zout te gaan halen. Toen deze terug was, vroeg de meester hem om een handvol zout in een glas water te mengen en het op te drinken.

“Hoe smaakt het?”, vroeg de meester.

“Zout”, antwoordde de leerling met een vies gezicht.

De meester grinnikte en vroeg hem toen om een handvol zout mee naar buiten te nemen. Ze stapten in stilte naar het nabijgelegen meer. Daar vroeg de meester zijn leerling om het zout in het meer te strooien. Zodra het zout in het meer verdwenen was, zei de meester: “Drink nu van het meer”.

De leerling schepte met twee handen water uit het meer en slurpte het op. Terwijl het water over zijn kin liep, vroeg de meester: “Hoe smaakte dat?”

“Fris”, antwoordde de leerling.

“Smaakte je het zout?”, vroeg de meester.

“Nee, helemaal niet”, antwoordde de leerling.

“Wel,” zei de meester “de pijn van het leven is zoals puur zout, niet meer en niet minder. Hoeveel zout we smaken, hangt af van het vat waarin we de pijn bewaren. Wanneer je pijn lijdt, moet je je waarneming verruimen, je openstellen voor andere dingen. Houd op met een glas zijn, word een meer.”