Verschenen in
De lijdensboom
Een spirituele leider was het beu dat zijn volgelingen altijd maar klaagden en discussieerden over wie het meeste pijn had en het meeste leed te verduren had. Dag in dag uit beweerde ieder van hen dat hij of zij de meeste pijn had en dat alle anderen geen reden hadden om te klagen, want dat hun pijn bijlange zo erg niet was als die van henzelf.
Iedereen dacht: “Als ik zo weinig problemen had als de anderen, dan zou ik kunnen lachen en vreugde kunnen ervaren in plaats van zo gekweld door het leven te gaan als nu.”
De spirituele leider riep daarom zijn volgelingen bij elkaar rond een oude boom en gaf elke persoon een witte envelop met een touwtje eraan, een wit velletje papier en een potlood.
“Het stemt me droef om te zien dat velen onder jullie meer last en pijn te dragen hebben dan anderen. Ik heb erover gemediteerd en het universum heeft een oplossing geboden”, zei hij. “Jullie hebben allemaal een vel papier gekregen. Ik wil dat jullie daarop jullie pijn en leed schrijven. Stop het papier in de envelop, schrijf je naam op de envelop en hang hem aan een tak van de boom.”
“Dit wordt jullie lijdensboom. Zodra je jouw envelop in de boom gehangen hebt, zal het universum je bevrijden van de pijn en het leed die je in jouw envelop gestopt hebt. De boom zal de pijn overnemen. In ruil daarvoor moet je een andere envelop uit de boom nemen. Iedereen krijgt de kans om zijn eigen lijden in te ruilen voor het lijden van iemand anders. Wandel rond de boom en neem er de envelop van jouw keuze uit. Als alle leed en pijn uit de boom gehaald is, zal ieder van jullie tevredener zijn met zijn eigen lijden.”
Het duurde een hele tijd voor iedereen een envelop gekozen had. Toen de boom uiteindelijk leeg was, bleek dat iedereen zijn eigen envelop teruggenomen had. En iedereen was inderdaad meer tevreden met de last die hij moest dragen…