Waarom antioxidanten niet altijd werken

Oxidatieve stress – beschadiging van cellen en weefsels door te veel vrije radicalen – is betrokken bij het ontstaan en de progressie van alle chronische ziektebeelden. Oxidatieve stress wordt meestal bestreden met antioxidanten. Toch zijn de ‘klassieke’ antioxidanten zoals vitamine A, C en E niet altijd doeltreffend voor het voorkomen of behandelen van deze ziekten. Een van de redenen daarvoor is dat antioxidanten samenwerken, elkaars werking versterken en elkaar recycleren. Afzonderlijke antioxidanten hebben slechts een beperkt effect. Een andere reden waarom ze niet altijd werken is dat ze onvoldoende effect hebben op chronische ontstekingsprocessen. Chronische inflammatie speelt net als oxidatieve stress een sleutelrol in het ontstaan van degeneratieziekten. Oxidatieve stress en inflammatie komen meestal samen voor en de ene werkt de andere in de hand. Ze zijn zo nauw met elkaar verweven dat ze niet van elkaar losgekoppeld kunnen worden. Voor een succesvolle preventie of behandeling van chronische aandoeningen, moeten beide pathologische processen aangepakt worden, met een combinatie van antioxidanten en ontstekingsremmers of met stoffen die zowel antioxidanten als ontstekingsremmers zijn.