Verschenen in
Misschien...
Er was eens een arme boer, die dag in dag uit hard werkte om zijn land te bewerken en in zijn onderhoud te voorzien. Op een dag liep zijn paard weg.
Zodra ze het nieuws hoorden, kwamen de buren langs.
“Oh, wat vreselijk erg!”, zeiden ze vol medeleven.
“Misschien…”, zei de boer.
De volgende ochtend keerde het paard terug. Het was niet alleen, het had drie wilde paarden meegebracht.
“Wat een geluk heb jij!”, riepen de buren.
“Misschien…”, zei de boer.
Enkele dagen later probeerde de zoon van de boer een van de wilde paarden te berijden. Het paard steigerde en wierp hem af, waardoor de jongen zijn been brak.
Weer kwamen de buren langs om hun medeleven te betuigen.
“Wat een pech, toch…”, zeiden ze.
“Misschien…”, zei de boer.
Later die week kwamen afgevaardigden van het leger langs om alle jonge mannen van het dorp op te roepen om aan het front te gaan vechten. Toen ze bij de boer aanklopten en zagen dat zijn zoon een gebroken been had, zeiden ze dat ze met hem niets konden doen en gingen ze verder.
Zodra de militairen het dorp verlaten hadden, kwamen de buren langs om hem te feliciteren.
“Wat een geluk dat het allemaal zo goed is uitgedraaid!”, zeiden ze.
“Misschien…”, zei de boer.