Verschenen in
De edelsteen
Een wijze vrouw die door de bergen reisde, vond een prachtige edelsteen in een bergstroompje. Ze stak hem in haar rugzak en reisde verder.
De volgende dag kwam ze een andere reiziger tegen, die al dagen niets gegeten had. De oude vrouw opende haar rugzak, haalde er een stuk brood uit en gaf het aan de hongerige reiziger.
De man zag de waardevolle steen en vroeg de vrouw of hij die mocht hebben. Zonder aarzelen gaf ze hem de steen.
De reiziger vervolgde zijn reis. Onderweg danste hij van geluk. Hij kon niet geloven wat hem net overkomen was! De steen was zoveel waard dat hij voor de rest van zijn leven geen geldzorgen meer zou hebben!
Maar een paar dagen later keerde hij terug naar de plaats waar hij de vrouw ontmoet had en gaf haar de steen terug.
“Ik weet dat deze steen een fortuin waard is,” zei hij, “maar ik geef hem terug, in de hoop dat je me iets kan geven wat nog veel meer waard is. Geef me datgene wat jij in je hebt, dat je in staat stelde om de steen zonder aarzelen weg te geven.”