Het verschil maken

Een man die elke zondag in het park nabij zijn woning ging joggen, zag bij de rand van de vijver altijd dezelfde oude vrouw op een bankje zitten, met naast haar een kleine metalen kooi.

Op een dag kon hij zijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en stapte op haar toe. Toen hij dichterbij kwam zag hij dat het geen kooi was, maar een val. Er zaten drie schildpadden in, die rustig over de bodem rondkropen. Op haar schoot had de oude vrouw nog een schildpad, die ze heel zorgvuldig met een borstel aan het schrobben was.

“Goeiemorgen”, zei de man. “Vergeef me mijn nieuwsgierigheid, maar ik vroeg me af wat je aan het doen bent met deze schildpadden.”

De oude vrouw glimlachte. “Ik maak hun schilden schoon”, antwoordde ze. “Alles wat op het schild blijft hangen, van algen tot rotzooi, zorgt ervoor dat de schildpad minder warmte kan absorberen en dat hij minder goed kan zwemmen. Het kan het schild ook kwetsbaar maken na verloop van tijd.”

“Wauw! Dat is bijzonder aardig van jou!”, riep de man uit.

“Ik zit hier elke zondagochtend een paar uur te genieten van de rust, terwijl ik ondertussen deze kleine jongens help”, vervolgde ze. “Het is mijn manier om een verschil te maken.”

“Maar lopen niet alle zoetwaterschildpadden heel hun leven rond met algen en rotzooi op hun schild?”, vroeg de man peinzend.

“Jammer genoeg wel”, antwoordde ze.

“Denk je dan niet dat je je tijd beter aan iets nuttiger kan besteden?”, vroeg de man. “Ik bedoel, ik vind je inspanningen heel aardig, maar in alle vijvers en meren overal ter wereld leven schildpadden. Negenennegentig procent van hen heeft niemand zoals jij die hun schilden schoonmaakt. Dus, neem me niet kwalijk… maar hoe kunnen jouw inspanningen dan werkelijk een verschil maken?”

De vrouw kon een glimlach niet onderdrukken. Ze keek neer op de schildpad in haar schoot, verwijderde het laatste restje algen van zijn schild en zei: “Als deze kleine jongen kon spreken, zou hij je vertellen dat ik net alle verschil van de wereld gemaakt heb.”