De schadelijkheid van tatoeages

Het tatoeëren van de huid is een eeuwenoud gebruik, waarvan het doel oorspronkelijk vooral een ritueel, een statussymbool of een stigma was. In verschillende culturen dienden tatoeages als een teken van identiteit, moed, spirituele bescherming of zelfs straf. De afgelopen decennia zijn tatoeages enorm populair geworden voor het uitdrukken van persoonlijke betekenissen en overtuigingen, en om puur esthetische redenen. De perceptie van tatoeages is daardoor sterk veranderd. Waar ze vroeger vooral geassocieerd werden met bepaalde subculturen, zijn ze nu breed geaccepteerd en zelfs mainstream.

Een tattoo komt tot stand door het injecteren van een kleurstof. Dat is een bijzondere vorm van schade. De huid herstelt deze schade en geneest ogenschijnlijk, maar ze wordt niet in haar oorspronkelijke toestand hersteld. De tatoeage-inkt wordt door immuuncellen en huidcellen ingekapseld en levenslang doorgegeven aan hun “opvolgers”. Sommige pigmenten en hulpstoffen kunnen onder invloed van zonlicht of andere vormen van straling afgebroken worden tot kankerverwekkende stoffen. De pigmenten blijven ook niet allemaal in de huid, maar worden teruggevonden in de lymfeklieren en organen. Nu heel veel mensen een of meerdere tatoeages hebben, kan men ook meer onderzoek doen naar de mogelijk schadelijke gevolgen ervan, niet alleen voor de huid zelf, maar voor heel het lichaam.