Parkinson

Parkinson is een neurodegeneratieve aandoening die volgens de gangbare opvatting veroorzaakt wordt door een gebrek aan dopamine, omdat de dopaminerge zenuwcellen in de “zwarte stof” in de hersenen beschadigd worden en afsterven. De meest herkenbare symptomen daarvan zijn bewegingsstoornissen. Hoewel dopamine als de hoofdrolspeler gezien wordt, zijn bij parkinson verschillende neurotransmitterssystemen in mindere of meerdere mate ontregeld, wat het ziektebeeld vaak complex maakt. Tussen het ontstaan van parkinson en de diagnose kunnen tientallen jaren zitten, omdat de eerste aanwijzingen vaak niet herkend worden als een voorbode van de ziekte. Tegen de tijd dat de typische parkinson-symptomen verschijnen, is het ziekteproces al ver gevorderd. Na de diagnose wordt meestal onmiddellijk gestart met dopamine-verhogende medicatie. Dat geeft vaak heel snel verbetering van veel symptomen, maar blijft zelden doeltreffend omdat de oorzaken van de zenuwschade en het gebrek aan dopamine niet aangepakt worden. Bovendien dragen parkinson-medicijnen op verschillende manieren zelf bij aan die oorzaken – en aan de progressie van de ziekte. Parkinson is een multisysteemziekte waarbij de activiteit van meerdere neurotransmitters ontregeld is als gevolg van oxidatieve stress, ontsteking en hyperimmuniteit in de hersenen. Deze en andere nieuwe inzichten in de ontstaansmechanismen, de onderliggende oorzaken en de vroege tekenen van parkinson, maken het mogelijk om actief aan preventie te doen. Wanneer preventie te laat is, kan nog altijd ingegrepen worden op het ziekteproces, zodat het gebruik van medicijnen zo lang mogelijk uitgesteld of beperkt kan worden. Met de juiste aanpak kan parkinson in elk stadium afgeremd of omgekeerd worden.